Dwa nastawienia

/Opublikowano w /by

Robert Sternberg, współczesny ekspert od inteligencji, uważa, że głównym czynnikiem który decyduje o tym, czy dziecko osiągnie mistrzostwo, nie są wrodzone zdolności, ale celowe zaangażowanie w rozwój. Nie zawsze ci, którzy na początku byli najinteligentniejsi, okazują się najinteligentniejsi na końcu, stwierdza badacz.

Naukowcy rozdali uczniom dość łatwe testy logiczne, które dzieci z chęcią rozwiązały i dobrze się przy tym bawiły. Jednak kiedy tym samym dzieciom rozdano testy ciut za trudne na ich wiek, wyraźnie zarysowały się dwie postawy.

Były dzieci, które szybko zniechęcały się i wracały do testów łatwiejszych, bądź zupełnie traciły zainteresowanie rozwiązywaniem zadań. Porażka sprawiała, że szybko poddawały się i wyraźnie cierpiały (niektóre nawet zaczęły płakać). Były jednak i takie dzieci, które cieszyły się, że mogą się czegoś nowego nauczyć i konsekwentnie brały testy trudniejsze do rozwiązania. Porażka zdawała  się motywować je do większego wysiłku. Czym różniły się od siebie te dzieci? Badania wykazały, że różniły się one nastawieniem do siebie samych, swoich cech i możliwości.

Wyobrażenia dziecka o sobie, wywierają olbrzymi wpływ na to jak będzie wyglądać jego życie. Wyobrażenia mogą zdecydować o tym czy dziecko stanie się tym, kim chce i czy osiągnie w dorosłym życiu to, co ma dla niego wartość.

Dzieci opisane powyżej jako pierwsze, miały nastawienie stałościowe, to znaczy podświadomie wierzyły, że ich cechy są ustalone raz na zawsze – człowiek może być albo mądry albo głupi a porażka wskazuje na to drugie (już taki jestem.). Druga grupa dzieci reprezentowała nastawienie rozwojowe. Podświadomie wiedziały, że wszystkie cechy, w tym również sprawność intelektualną, można rozwijać przez pracę i zastosowanie odpowiedniej strategii. I to właśnie robiły – rozwiązywały trudne testy i stawały się mądrzejsze. Nie tylko nie zniechęcały się porażkami, ale w ogóle zdawały się nie dostrzegać, że je ponoszą.

Carol Dweck, która odkryła i opisała te dwa rodzaje nastawień i ich konsekwencje, pisze w swojej książce „Nowa psychologia motywacji”:

To niesamowite, że tylko jedno przekonanie, że mogę zmienić swój charakter i intelekt, daje dzieciom upodobanie do wyzwań, wiarę w znaczenie wysiłku, elastyczność w obliczu niepowodzeń, i bardziej kreatywne osiągnięcia.

 

Osoby STAŁOŚCIOWE wierzą, że:

  • Zwyciężają zdolniejsi.
  • Porażka cię określa (jeżeli sukces = talent, to porażka = brak talentu).
  • Wysiłek jest dla tych, co nie mają talentu (syndrom zera i bohatera).

 

Konsekwencje takiego podejścia:

  • Osoby z podejściem stałościowym przejmują się swoim wizerunkiem.
  • Muszą ciągle udowadniać swoją inteligencję lub inne talenty.
  • Źle znoszą porażki.
  • Rezygnują z trudnych zadań.
  • Jeśli im nie wychodzi, obwiniają siebie lub innych.
  • Najczęściej uczą się mechanicznie.

 

Osoby ROZWOJOWE wierzą, że:

  • Sukces, to dawanie z siebie wszystkiego.
  • Porażka nie określa, kim jesteś.
  • Rezultat to wynik pracowitości i strategii.

Konsekwencje takiego podejścia:

  • Osoby z podejściem rozwojowym uczą się, bo chcą poznać nowe rzeczy.
  • Porażka motywuje ich do zmiany strategii bądź wysiłku.
  • Zazwyczaj stosują skuteczne metody uczenia się.
  • Lubią wyzwania.
  • Wiedzą, że mogą się zmienić.

–

Zapoznaj się z treścią naszego biuletynu tutaj.

W dniach 9  oraz 16 września organizujemy DNI OTWARTE Akademii Nauki wraz z bezpłatnymi lekcjami pokazowymi.😊

To jedyny moment w roku, aby przetestować nasze zajęcia!

Zapisy na lekcje pokazowe ▶️ https://www.akn.pl/dni-otwartych-drzwi-2023/